De overweldigende belangstelling voor de Sjoellezing van 7 maart 2011 verraste niet alleen voormalig NOS journaal lezeres Debby Petter en haar moeder Hélène Egger, maar ook de organisatie.

Vlak na zeven uur, een halfuur voor aanvang, was de zaal van gebouw Rehoboth al helemaal bezet en stonden tientallen mensen buiten te wachten op een plaats. In allerijl is uitgeweken naar het gebouw van Hervormd Belang aan de Beekstraat 3. Op de zolder van dit pand waren in de oorlog Joodse onderduikkinderen gehuisvest. “Het heeft zo moeten zijn”, aldus Debby Petter in haar openingswoorden. Ze bracht haar waardering onder woorden voor het nieuwe museum voor Joods leven in de provincie, Sjoel Elburg, dat ze op maandagmiddag voorafgaand aan de Sjoellezing kort hadden bezocht. Debby Petter: “Prachtig, wat is dat mooi in beeld gebracht. En zo duidelijk, interessant!”

De Sjoellezing 2011 had als thema “Ik ben er nog” naar het gelijknamige boek van Debby Petter. Daarin vertelt zij het aangrijpende levensverhaal van haar moeder Hélène Egger, die tien jaar oud was toen de oorlog uitbrak. Ze verloor alles wat haar lief was. Haar twee broers en vader kwamen om en zelf ontsnapte ze op het nippertje aan transport naar een concentratiekamp. Jarenlang zat ze ondergedoken.

Bijzonder was dat moeder en dochter samen de jaarlijkse Sjoellezing verzorgden, een gebeurtenis die indruk maakte op de aanwezigen. Hélène Egger: “Telkens werd ik opgehaald door een vreemde meneer (van het verzet) en belandde ik weer op een nieuw schuiladres. Ik was ongelukkig en had het gevoel nergens bij te horen, totdat ik eind 1944 in het Brabantse Vorstenbosch op een boerderij met veel onderduikers terechtkwam. Ik werd verliefd op Jo en daar kreeg ik mijn eerste zoen”.

Het publiek, waaronder NOS nieuwslezer Harmen Siezen, wiens grootouders uit Elburg komen, luisterde ademloos naar het verhaal van de nu 81-jarige mevrouw Egger. Opmerkelijk veerkrachtig en vitaal vertelde ze zelfs met humor over de verschrikkingen in de oorlogsjaren. Na er meer dan 50 jaar over te hebben gezwegen, besloot ze mee te doen aan een interview voor het bekende Holocaust-project van de Amerikaanse filmmaker Steven Spielberg. “Het was toen eigenlijk voor het eerst dat mijn moeder in chronologische volgorde vertelde over haar ontberingen en het verborgen verdriet wat ze al die tijd had stilgehouden”, zei Debby Petter.

Het bleef niet bij deze ene keer, want na een periode van psychiatrische zorg besloot Hélène Egger met behulp van deskundigen van Herdenkingskamp Westerbork haar verhaal te gaan vertellen aan de schooljeugd in Nederland. “Ik ben blij dat ik er nu over kan praten. Ik heb veel verloren, maar vooral gewonnen en durf nu met trots te zeggen: ‘Ik ben er nog’.”