Op Bagijnendijkje 10 woont in de oorlog de familie Bleij. Zoon Dick werkt op het gemeentehuis van Oldebroek en is actief in het verzet. Hij is betrokken bij het onderbrengen van joodse onderduikers. Als Dick hoort dat de Duitsers in november 1942 van plan zijn huiszoeking te doen op landgoed Zwaluwenburg komt hij in actie. Hij weet dat daar joodse onderduikers zijn, onder meer Jons en Koosje Bouwman uit Haarlem. Hij haalt de beide kinderen onmiddellijk op.

Dick verstopt zich met Jons en Koosje in het naburige bos. De volgende dag brengt hij ze naar een adres in Oldebroek en vervolgens naar zijn ouderlijk huis aan het Bagijnendijkje in Elburg. De ouders van de kinderen zijn ondergedoken in Oldebroek, bij de familie Van Enk in de Kerkstraat.

In oktober 1943 wordt Dick Bleij opgepakt. De Duitsers ontdekken valse persoonsbewijzen in zijn bureau op het gemeentehuis. Zijn ouders zijn bang dat hij bij een marteling de verblijfplaats van Jons en Koosje zal vertellen en laten de kinderen direct naar een nieuw schuiladres brengen. Ze duiken onder bij dominee L. Buenk in Veessen. Net op tijd: de volgende dag krijgt de familie Bleij huiszoeking. Via de strafgevangenis in Scheveningen en Kamp Vught wordt Dick op 24 mei 1944 op transport gesteld naar Kamp Dachau.

Jons en Koosje komen na enige tijd weer teug naar Elburg. Bij de familie Bleij maken ze de bevrijding mee.

Dick Bleij overleeft kamp Dachau.

Bronnen:

• Norel, Willem van, Joods Leven in Elburg (Wezep 2014)
• Visser, A. (red.), Oldebroek in Oorlogstijd. Schuilplaats voor vreemdelingen (Wezep 1995)
• Richard de Nooy