In het depot van Museum Sjoel Elburg is een Hagadah ontdekt die S. Vecht op 22 januari 1905 ontving van de commissie die het feest voor het 50-jarig bestaan van de Elburgse synagoge organiseerde. Deze commissie bestond uit de heren A. Beem, Abr. de Lange en J. Vecht.

Het jubileum werd gevierd met een feestrede in de synagoge op 20 januari door opperrabbijn L. Wagenaar en een feestavond op 22 januari, in de Nutszaal in het voormalig Sint-Agnietenklooster, met komische voordrachten en een bal.

Draaiboek
De Hagadah is het draaiboek bij de viering van Pesach. Kinderen stellen de kernvragen. Op Pesach wordt de bevrijding uit Egypte gevierd. Het feest duurt zeven dagen, buiten Israël acht. Op deze dagen mogen er geen gegiste producten gegeten worden, alleen matzes, ongezuurde broden. Voor het feest begint wordt het hele huis ontdaan van alle gistproducten. De eerste (buiten Israël ook tweede) avond van Pesach is de Sederavond, die met familie en vrienden wordt gevierd. Samen met een botje van een Pesachlam (het offer) en bitterkruid (slavernij) liggen de matzes op een sederschotel, met ernaast een stukje peterselie (lente), zout water (tranen) en charoset, een mengsel van appels, rozijnen, amandelen en zoete wijn (herinnering aan de slavenarbeid). Ook ligt er een geroosterd ei (triomf). Bij de sedermaaltijd worden vier glazen wijn gedronken.

In de vitrine
De Hagadah van S. Vecht is veel gebruikt en door Juda Vecht uit Zwolle geschonken aan Museum Sjoel Elburg. Het boekje wordt nu tentoongesteld in de vaste opstelling, in de vitrine ‘Joods leven thuis’. Het feit dat de Hagadah uit Zwolle komt, is een aanwijzing dat het boekje aan een nakomeling van Jacob Vecht is geschonken. Dat moet dat zijn dochter Seliena zijn geweest. Zij is geboren in 1895 in Elburg. Jacob verhuisde in 1906 met zijn gezin vanuit Elburg naar Zwolle. Seliena trouwde in Zwolle in 1916, op 21-jarige leeftijd, met haar 49-jarige oom David Vecht. Na de huwelijksvoltrekking vertrok het paar naar Indonesië, naar Borneo, waar David een rubberplantage had. Waarschijnlijk heeft Seliena deze Hagadah niet meegenomen naar haar nieuwe vaderland en is het boekje in Zwolle achtergebleven.