Roosje Vecht wordt op 18 juli 1881 in Elburg geboren als oudste dochter van veehandelaar Mozes Vecht en Diena van Hamberg. De familie Vecht woonde aan de Beekstraat nummer 38.

Verliefd
Roosje wordt in haar jeugd verliefd op een niet-joodse man. Haar vader verzet zich echter tegen deze relatie. Roosje vertrekt naar Amsterdam en wordt verpleegster.

Zuster
Dan breekt de Eerste Wereldoorlog uit. Duitse legers vallen in augustus 1914 België binnen en Roosje besluit naar het front te vertrekken als verpleegster voor het Rode Kruis. Eerst gaat ze in dienst van het Belgian Field Hospital in Antwerpen. Later werkt ze in een veldhospitaal bij de IJzerlinie in Veurne. Daar wordt zij op 23 januari 1915 getroffen door een uit een vliegtuig geworpen bom. Een dag later overlijdt zij, 33 jaar oud.

Overlijdensbericht
Het Nieuws- en advertentieblad voor Elburg schrijft:
‘Donderdagmiddag kwam bij de familie alhier de droeve tijding dat één onzer vroegere stadgenooten was gevallen als offer van den oorlog. De verpleegster Mejuffrouw Roosje Vecht ... werd toen zij het hospitaal verliet door een bom getroffen. Het rechterbeen werd geheel verbrijzeld tot boven de knie. Tot één der doctoren met wien zij veel gewerkt had, zeide zij nog: “Nu kan ik mijn arme soldaten niet meer verplegen”.
Kort daarna, juist 12 uur nadat zij gewond was, ontsliep zij.’

Roosje Vecht wordt met militaire eer begraven in Adinkerke (België).
Zij is één van de weinige inwoners van het neutrale Nederland die in de Eerste Wereldoorlog is gesneuveld.